Rękopisy. O miłości, za którą tęskni świat

Błogosławionego Księdza Jerzego Popiełuszki nie trzeba przedstawiać. Wszyscy znamy niezłomnego kapłana, który w ciemnych czasach komunizmu i stanu wojennego bronił skrzywdzonych, odważnie mówił prawdę i zwyciężając zło dobrem, walczył o wolność. Po męczeńskiej śmierci z rąk komunistycznych agentów został beatyfikowany a jego relikwie i obrazy znajdują się na całym świecie. Czy wiemy jednak, jakim był człowiekiem, co mówił ludziom podczas zwyczajnych, szarych dni, jaką proponował im drogę do Boga?

◆ ◆ ◆

Rękopisy prezentują słowa księdza Jerzego Popiełuszki wypowiadane w zaciszu kościoła, z dala od wielkiej historii. Kapłan przez lata zapisywał treść homilii na drobnych kartkach, które po jego śmierci na blisko czterdzieści lat zaległy w ciemności archiwów. Odkryte dziś, zaskakują przenikliwością, prostotą i aktualnością. Oddając w państwa ręce Rękopisy, oddajemy jednocześnie prosty przewodnik po życiu, dotykający uniwersalnych zagadnień i dylematów. Jak pisał ksiądz Popiełuszko w jednym z rękopisów: „Potrzebne nam męstwo przepojone miłością, które uzdolni do walki o wartości, za którymi tęskni świat”.

Pomyśl, jaki sens ma twoje życie, twoja praca, twoje zabieganie, twój majątek, wszystko, co czynisz. Pomyśl, co stanowi istotną i nieprzemijającą wartość w twoim życiu. (...) Zmartwychwstaniesz – ale czy też do życia w szczęściu czy w beznadziejności. To zależy od tego, czy w porę zatrzymasz się i nadasz właściwy sens i właściwą wartość twojemu życiu.
(bł. ks. Jerzy Popiełuszko)

Ludzie, którzy go nie znali, pytają, jaki był na co dzień, w towarzystwie, jakie było jego oblicze duchowe? Był w pełni prawdziwym człowiekiem, to znaczy prostym i dobrym. Nie chorował na wielkość, nie udawał bohatera, nie lubił oklasków. Był zwyczajny, bardzo koleżeński i ze wszystkimi za pan brat. (...) Był dzielny i odważny. Nie powstrzymały go od pracy dla dobra drugiego człowieka, dla „Solidarności”, dla Ojczyzny żadne pogróżki, szantaż, ściganie i wtrącenie do więzienia, liczne przesłuchania, napady w czasie podróży; nic go nie odstraszało – szedł odważnie do celu. Wyzbył się lęku i strachu (...) Nieugięty w zwalczaniu zła, a wytrwały w czynieniu dobra. Dla wszystkich był wszystkim. Był miłosierny i miłosierdzie świadczył. (...) Wielu pod wpływem jego homilii odnalazło sens życia; wielu uporządkowało swoje życie małżeńskie i rodzinne. Jakiś czar dobroci płynął od niego, któremu poddawali się ludzie. Z różańcem w ręku wytrwał do końca. Mógł powtórzyć za Chrystusem: „Wykonało się”.
ks. prał. Teofil Bogucki
wieloletni proboszcz parafii
pw. św. Stanisława Kostki w Warszawie, przyjaciel i ojciec duchowy
ks. Jerzego Popiełuszki

Cenna jest w oczach Pana
śmierć Jego świętych.
Jam sługa Twój,
syn Twej służebnicy.
Ty rozerwałeś moje kajdany.
Ps 116

Dzięki śmierci i zmartwychwstaniu Chrystusa – mówił śp. ks. Jerzy Popiełuszko – symbol hańby i poniżenia stał się symbolem odwagi, męczeństwa, pomocy i braterstwa. W znaku krzyża ujmujemy dziś to, co najbardziej piękne i wartościowe w człowieku. Przez krzyż idzie się do zmartwychwstania. Innej drogi nie ma. I dlatego krzyże naszej Ojczyzny, krzyże nasze osobiste, naszych rodzin, muszą doprowadzić do zwycięstwa, do zmartwychwstania, jeśli łączymy je z Chrystusem.

św. Jan Paweł II
homilia na rozpoczęcie Kongresu
Eucharystycznego,
Warszawa, 8 czerwca 1987 r.

Zobacz odręczne, niepublikowane notatki bł. ks. Jerzego Popiełuszki.